Monarh
Monarh (starogrčki monos u značenju "jedan," i archein u značenju "vladati"; "jedan vladar") uopšteno jest vladar koji nekom teritorijom upravlja samostalno tj. suvereno, a to pravo je obično stekao/la nasljeđivanjem po krvnom srodstvu. Tada se i ta teritorija u državnopravnom smislu smatra monarhijom. Titule monarha su obično imperator, kralj ili vicekralj odnosno ban. U apsolutističkoj monarhiji vlast monarha je istorijski gledano bila neograničena i nasljedna. Ustavna monarhija je ograničena ustavom kao najvišim zakonom određene zemlje. U parlamentarnoj monarhiji, koja može biti austavna ili ustavna, prilikom donošenja zakona monarh obično sarađuje s parlamentom.
Šira porodica monarha naziva se kraljevska porodica, kraljevska loza, kraljevska kuća, kraljevska dinastija ili naprosto dinastija. Titule unutar jedne monarhije dodjeljuju se u skladu sa zakonskim rješenjem određene monarhije odnosno dinastičkim pravom dinastije njenog legitimnog suverena. Uobičajen zajednički naziv za sve suverene bez obzira na titulu jest suvereni princ, što se skraćuje u princ ako je u datom kontekstu jasno da je riječ o vladaru.
Hijerarhija evropskog plemstva se u međunarodnom pravu dijeli po stepenu važnosti generalno na titule:
- imperator ili car
- kralj (vizantijska varijanta do XV v.: despot)
- vicekralj ili potkralj (još i: ban)
- veliki vojvoda
- nadvojvoda
- princ
- vojvoda
- markiz
- grof
- vicegrof ili viskont ili podgrof
- gospodar ili gospar (eng. Lord)
- baron
- vitez.
U više plemstvo generalno spadaju plemićke titule i prava od grofa do imperatora. Titula i prava nadvojvode ne postoje u našem dinastičkom pravu osim kao počasno zvanje čelnika Krunskog vijeća, monarhovog savjetodavnog tijela u koje ulaze vojvode Kraljevine.