Vicekralj
Vicekralj (takođe: kralj-namjesnik ili potkralj; eng. Viceroy; mađ. bán), jest kraljevski zvaničnik koji vlada nekom zemljom, kolonijom ili provincijom u ime i kao predstavnik monarha. Ovaj izraz, koji je u navedenoj engleskoj verziji i najčešći u diplomatskoj upotrebi, potekao je iz latinskog prefiksa vice- u značenju "umjesto" i francuske riječi roi u značenju kralj. Zemlja ili veća teritorija kojom upravlja vicekralj naziva se potkraljevina (eng. viceroyalty).
Vicekraljevi su u mnogim slučajevima uspostavljali vlast nezavisnu od monarha koji ih je imenovao, pod vlastitom domaćom dinastijom samostalnih insignija koja na kraju preraste u kraljevsku.
Primjeri su bosanski Ban Borić kao osnivač dinastije Kotromanića koja će vladati Bosnom od 1141-1463, egipatski Hidiv Muhammad Ali-paša kao osnivač dinastije Alawiyya koja će vladati Egiptom od 1805-1952, itd. U Evropi su npr. vladari iz dinastije Habsburga sve do XVIII vijeka postavljali svoje vicekraljeve kasnijih kraljevina: Aragona, Valencije, Navare, Sardinije, Sicilije te Napuljske kraljevine; kao i Katalonskog prinčevata te Portugala.
Tako se u međunarodnom pravu vicekralj i princ izjednačavaju u pravima s monarhom, pri čemu je hijerarhija evropskog plemstva po stepenu važnosti generalno data po titulama:
- imperator ili car
- kralj
- vicekralj ili potkralj (još i: ban)
- veliki vojvoda
- nadvojvoda
- princ
- vojvoda
- markiz
- grof
- vicegrof ili viskont ili podgrof
- gospodar ili gospar (eng. Lord)
- baron
- vitez.
U više plemstvo spadaju plemićke titule i prava od grofa do imperatora. Titula i prava nadvojvode ne postoje u našem dinastičkom pravu osim kao počasno zvanje čelnika Krunskog vijeća, monarhovog savjetodavnog tijela u koje ulaze vojvode Kraljevine.
