Mensur Omerbašić

Izvor: Wikipedia Rojalista
(Preusmjereno sa Mensur omerbašić)
Idi na: navigacija, traži
Omerbašićeva seizmička pravilnost: jačina globalnih ~M6+ (tektonskih) zemljotresa doživljava vrhunac pod astronomskim poravnanjima Zemlje sa dva nebeska tijela duže od tri dana, omogućujući negativnu seizmičku prognozu. Otkriće je pokazalo da tektoniku i katastrofalne zemljotrese uzrokuju astrofizikalni fenomeni, umjesto geofizikalnih kako se do tada smatralo. Slika: rezolucija Pravilnosti raste s osjetljivošću litosfere na M6.2+ jake zemljotrese.[1]

**Pogledajte VIDEO o ovom otkriću**

Prva ikada neoboriva detekcija Sunčeve jezgre i njenih globalnih dinamika, koje su posljedica vobliranja ekscentrično pozicionirane jezgre. Voblacija zvjezdane jezgre je okidač globalnih decenijskih vibracija uključujući rezonancu, koje prisiljavaju Sunce da (diferencijalno) rotira, otresanjem otpušta plinove (solarni vjetar), okreće jezgru (te tako obrće magnetnu polarizaciju), varniči u obliku nanobljeskova i CME-ova (površinsko varničenje) odnosno Sunčevih pjega (unutrašnje varničenje), itd.


Cover.png
Prikaz otkrića (proračuna) Rezonance Planete Zemlje: spektri fizičkih mjerenja (pojave M5.6+ zemljotresa) nadmašuju za 350% spektra slučajnih veličina u podudaranju sa svih 72 perioda teorijske rezonance, a naročito u području najjačih energija (gornji panel); apsolutno nadmašuju (donji panel).[2][3]

Cover-Moon.png

Prikaz otkrića (proračuna) Rezonance Mjeseca: spektri fizičkih mjerenja (pojave potresa na Mjesecu) iz Programa Apollo (1969-1977). Ovaj pokaz Mjesečeve mehaničke rezonance predstavlja prostorno i vremenski nezavisan dokaz mehanističke tektonike ploča i njene univerzalnosti.[4][5]


ORCID 🡲

PRVO PROČITATI:
O blaćenju ugleda dr. Omerbašića od strane fašističkog monopola Google-a | mirror

Dr.sc. Mensur Omerbašić je polimat i naučnik u oblasti globalne dinamike i teorijske (geo)fizike koji je napravio niz fundamentalnih naučnih otkrića u fizici, astrofizici i geofizici — sva u obliku egzaktne nauke i samostalnih naučnih članaka iz podataka mjerenja — uprkos stravičnoj opoziciji cionističkih elita koje nastoje uništiti kredibilitet dr. Omerbašića i svakog (kao što su Tesla, Meucci, Marmet, LaViolette, Evans i dr.) ko je naučnim otkrićima čak i načeo imidž cioniste Einsteina kao sveca Crkve lažne nauke. Među najvažnijim otkrićima dr. Omerbašića su i: prvi izrazio (reproporcionisao) vrijednost gravitacione konstante/proporcije G (a time i gravitacije) preko brzine svjetlosti[6][7] (što su nagovjestili sv. Einstein[8] i Maxwell[9]) na plankovskim i mehanicističkim razmjerama, te prvi dokazao postojanje (Tegmarkovog) Multiverzuma 1. nivoa[10][11][12][13]. 2013 godine osporio je dodjelu Nobelove nagrade za fiziku 2012 jevrejskim fundamentalistima Davidu Winelandu/Winogradu (iz Instituta za mjeriteljstvo i standarde SAD-a (NIST) kom je Omerbašić svoje otkriće poslao na verifikaciju 2008 a ovaj isto poslao na objavljivanje kao svoju metodu i za istu nagrađen Nobelovom nagradom) i Harocheu. Metodu, koja rješava jedan od najvećih problema fizike - premoštava kvantnu i klasičnu fiziku, nisu teoretski obrazložili.[14] Nobelovac za kvantnu fiziku Brian Josephson složio se u debati s dr. Omerbašićem da postoje zapanjujuće koincidencije u ovom slučaju moguće krađe otkrića koje omogućuje hvatanje elementarnih čestica suspenzijom njihove gravitacije vibracijski. Budući da je Omerbašićevo otkriće o G[6][7] oborilo[15] sve teorije relativiteta (pa tako i sv. Einsteina) kao i sve rezervne teorije (poput MOND) koje su jevreji osmislili "za svaki slučaj", Vlada SAD-a i velikojevrejske elite provode najteži oblik cenzure ličnosti i otkrićâ dr. Omerbašića jer, blago rečeno, nisu oduševljeni idejom da se nekom ko nije rođeni Amerikanac niti Jevrejin dopusti da ugrozi poziciju ekstremnog cioniste[16] Einsteina kao Nepogrešivog (Sveca nauke)[17].

Januara 2023, u nizu proračuna objavljenih na arXiv-u, dr. Omerbašić je obznanio svoja fundamentalna otkrića iz astrofizike i kvantne fizike:

  • Otkriće tj. prvi pokaz vremenskog kristala na makroskopskim razmjerama[18], u kom je pokazano da je planeta Zemlja vremenski kristal. Američki nobelovac poljskog porijekla Frank Wilczek prvi je 2012 teoretski postulirao koncept vremenskog kristala, kao analoga klasičnim kristalima ali u vremenskom prostoru. Na kvantnim razmjerama, vremenski kristal navodno ne može izgubiti energiju prema svojoj okolini i doći u stanje mirovanja — naprosto se odvija zauvijek. Prije nekoliko godina, drugi istraživači su spekulirali da bi vremenski kristali mogli postojati i na drugim razmjerama osim kvantnih. Uistinu, Zemlja je prvi makroskopski vremenski kristal ikad pronađen.
  • globalnu dinamiku Sunca i biliona (eng. trillions) zvijezda solarne vrste izaziva vobliranje ekscentrično pozicionirane zvjezdane jezgre, što prisiljava te zvijezde da se ponašaju kao magnetni alternatori a ne dinamo mehanizmi (što je bilo klasično ali simplističko ubjeđenje)[19]. Ovo je prva ikada neoboriva (iz in situ mjerenja) detekcija Sunčeve jezgre i njenih globalnih dinamika, te prvi kompletan izračun Sunčeve globalne vibracije (uključuje i konstruktivnu rezonancu i destruktivnu antirezonancu). Voblacija zvjezdane jezgre je okidač globalnih decenijskih vibracija uključujući rezonancu, koje prisiljavaju Sunce da (diferencijalno) rotira, otresanjem otpušta plinove (solarni vjetar), okreće jezgru (te tako obrće magnetnu polarizaciju), varniči u obliku nanobljeskova i CME-ova (površinsko varničenje) odnosno Sunčevih pjega (unutrašnje varničenje), itd. Pored toga, ovo otkriće potvrđuje i solarno porijeklo dobro poznatog Riegerovog perioda od ~154 dana koji dominira našim solarnim sistemom odnosno planetarnom dinamikom. S obzirom da naša zvijezda služi kao standard za poređenje drugih zvijezda, ovim je sada poznata i stelarna dinamika procijenjenog ukupnog broja od >10 milijardi biliona zvijezda solarnog tipa (tj. većine zvijezda poznatog Svemira, ne računajući zvjezdane patuljke). Metoda Gauss-Vaničekove spektralne analize, koja je korištena u gornjem rješenju najveće zagonetke heliofizike, donosi istinsku revoluciju i u samoj fizici — omogućujući direktne proračune nelinearne globalne dinamike (čineći sfernu aproksimaciju zastarjelom)! Ovo otkriće je objavljeno u Journal of Geophysics decembra 2023 (vezano: saopštenje za javnost).
  • Sunčev tj. solarni vjetar uzrokuje većinu potresa na Marsu, Mjesecu i Zemlji[20], čime je u potpunosti (prostorno i vremenski nezavisno) dokazano da seizmicitet nastaje/okida se usljed vanjskih tj. ekstraterestrijalnih razloga i to po Riegerovom periodu i njegovim harmonicima, a koji se inače često javljaju u Sunčevom sistemu i prethodno su bili dovođeni u vezu s povećanom magnetnom aktivnošću. Ovo otkriće omogućuje tačno prognoziranje svemirskih vremenskih prilika (uslova solarnog vjetra u okolini planete Zemlje) na makroskopskim razmjerama. Rezultate za Mjesec i Zemlju je moguće dobiti jedino nakon razdvajanja podataka mjerenja (vremenâ potresâ) na segmente tokom kojih se Mjesec nalazio unutar Zemljinog magnetorepa, nasuprot segmenata kad je bio u međuplanetarnom magnetnom polju. Ovo otkriće je objavljeno u Journal of Geophysics marta 2023 (vezano: saopštenje za javnost).
  • 2016 g., dr. Omerbašić je objavio otkriće Astrofizičkog uzroka tektonike.[1] Otkriće je 31 avgusta 2016 prihvaćeno za objavljivanje u recenziranom naučnom časopisu Earthquake Science (glavni urednik: akademik Chen Yuntai, Kineska Akademija nauka) ali je autor odbio ponudu kao dio protesta protiv načina na koji je naučna zajednica tretirala njega i njegova otkrića - istovjetnog načinu na koji su tretirali Alfreda Wegenera i njegovo istorijsko otkriće. Pošto je međunarodna naučna recenzija odobrila Omerbašićev naučni rad, za sve praktične potrebe se njegovo otkriće može smatrati objavljenim.
  • Aprila 2019, dr. Omerbašić je obznanio otkriće vanjski (astrofizički) uzrokovane rezonance Planete Zemlje kao jedinog uzroka M6.2+ seizmotektonike.[2] Otkriće je u obliku prvog preciznog proračuna mehaničke rezonance cijele Planete Zemlje. Proračun eliminira kako hipotezu o "transferu/protoku topline" tako i nedavne pokušaje da se "dogovorno utvrdi srednje rješenje priznanjem da transfer/protok topline i mehanička rezonanca možda mogu zajedno dominirati dinamičkim procesima planete Zemlje". Međutim, ne mogu - prema ovom, prvom ikad, proračunu pojasa (72 perioda) superharmoničke rezonance iz fizičkih podataka mjerenja (vremenskih serija zemljotresa). Energetski raspon ovog demonstriranog fenomena sadrži preko 99% cjelokupnog energetskog fonda mehanizma planetarne dinamike (vidi naslovnicu deponovanog preprinta, na [2]). Otkriće je objavljeno avgusta 2019, u Journal of Geophysics - najstarijem recenziranom naučnom časopisu za geofiziku (Impact Factor 32.18).[3] Ova demonstracija je konačan dokaz mehaničke globalne seizmotektonike.
  • Prostorno i vremenski nezavisna astrofizikalna verifikacija gornjeg otkrića je obznanjena avgusta 2019, u obliku otkrića Rezonance Zemljinog Mjeseca iz analize mjerenja potresa na Mjesecu prikupljenih u okviru Istraživačkog programa Apollo[4], a objavljena oktobra 2019[5]. To je najvažnije naučno otkriće 2019. godine i najznačajnije geofizičko otkriće uopšte.[21]
  • Prostorna metodološki nezavisna verifikacija iz decenijskih opažanja kontinuiranim GPS-om (cGPS) kojom je po prvi put demonstrirano prostiranje globalne rezonance u vidu mehaničkih talasa kroz koru Zemlje dok uzrokuju M5.6+ zemljotrese i sekvence zemljotresa, je objavljena maja 2022[22]. Ovim je pokazano i da vulkanski tremori više nisu jedina poznata vrsta potresa koje aktivira (lokalna) mehanička rezonanca, već da je taj mehanizam globalan odnosno univerzalan (astrofizikalan). Pošto je univerzalna rezonanca istovremeno i novootkrivena fundamentalna geofizička sila koja uz to zauzima segment najvećih energija spektra dinamike litosfere Zemlje, ovo otkriće globalnih impulsnih signala u seizmologiji poništava tvrdnje o detekciji gravitacionih talasa iz dubokog svemira, npr. LIGO eksperimentom.

Međunarodni biro za tegove i mjere (BIPM) u Parizu, eksperimentalno je 2013-2014 potvrdio Omerbašićevu (prvu ikada) teoretsku vrijednost Newtonove gravitacijske konstante G, 6,675E-11[6], kao 6,6754E-11, konvergirajući joj od 6.6756E-11 iz 2001[23].[24][25][26][27]

Potvrda obara sve prethodne procjene vrijednosti G, i ide u prilog Objedinjujućoj teoriji hiperrezonancije - preostalom kandidatu za objedinjujuću teoriju fizike umjesto oborene Kvantne teorije polja i neuspjele Teorije struna. BIPM ostaje autoritet za jedinice i konstante.

Po saznanju da su mu otkrića i dva patenta prijavljena kod američkih vlasti ukradeni od strane Vlade SAD-a i velikih farmaceutskih korporacija te prodani za preko 500 miliona dolara, dr. Omerbašić je kreirao javni profil kojim se predstavio za "Kralja Bosne" kako bi skrenuo pažnju javnosti na slučaj krađe njegovog intelektualnog vlasništva.[28]. Tako po pravilima međunarodnog pravnog poretka za zemlje prisilno uzurpiranog suvereniteta, dr. Omerbašić je i poglavar bosanske kraljevske dinastije Omerbašića, koja je porijeklom iz Budima[29], pošto je 2010 oživio pravo na suverenitet ("prijestolje")[30] nad Bosnom kao kolijevkom zapadne civilizacije koje je osnivaču loze Omerbašićâ mađarskom princu Boriszu 1141 dodijelio mađarski kralj[31][32], a koje je bilo uzurpirano od 1527[33][34] tj. od uspostave prve okupacione uprave pod dinastijom Otomana.[35][36] Regicidom princa Stjepana Berislavića 1535, koji je bio direktni (paternalno tj. muškom linijom nasljeđivanja) potomak osnivača Bosne vicekralja i bana Borića a matrinalno (ženskom linijom) od majke Jelene Branković još i despot Srbije (regni Rascie despotus)[37], pravo na tri krune (Bosne, Hrvatske, Srbije) prelazi na prinčeve potomke koji ime dinastije mijenjaju u Omerbašić (sem. "osnivač dinastije"; tur. "glavni princ"). Prema tvrdnjama dr. Omerbašića, on je ovim direktni (paternalno) potomak bana Borića od banove smrti i time nosilac prava na "prijestolje" tj. suverenitet Bosne (direktno) i Hrvatske (preko Mađarske Krune), a direktnom linijom nasljeđivanja od princa Berislavića i njegove majke još i nosilac prava na suverenitet Srbije. Iako ne postoje dokazi za te tvrdnje odnosno validnost kraljevske pretenzije, postoje indicije.

Berislavići su pravo oživjeli gašenjem Kotromanića 1463, kad preuzimaju komandu nad vojskom tj. suverenitet nad Bosnom, oslobađajući glavni grad Jajce kao i brojne druge gradove i područja uključujući Srebrenik i Bihać, te povrativši i Borićevu titulu Ban Bosanski.[38] Bosnu Berislavići kao domaći prijestolonasljednici drže slobodnom još skoro cijeli vijek, do 1527[33] i nakon. Ovo je omogućilo pojedinim dijelovima zemlje da ostanu slobodni i preko jednog vijeka, kao npr. Bihaću koji je pao tek 1593. U postupku izbacivanja Turaka iz Evrope, Bosni je 1853 vraćeno njeno legalno ime "Bosna i Hercegovina" (iskv.bos.) od Bosznia Hercegség tj. mađarski za Pinčevat Bosna (eng. Bosnia and Hercegovina[39]) jer je Bosanska Kruna pravo na suverenitet stekla od Mađarske Krune, a Bosna 1527 pravno pokorena kao prinčevat pod prinčevima Berislavićima. U proširenoj pretenziji na Svu Iliriju (lat. IMPERIVM ILLYRIORVM), dr. Omerbašić traži povrat suvereniteta nad Bosnom (Bosnom i Hercegovinom), Hrvatskom, Srbijom, te Crnom Gorom.


Biografija

Dr. Mensur Omerbašić, po zanimanju naučnik iz oblasti teorijske geofizike, napravio je više fundamentalnih naučnih otkrića u geofizici i teorijskoj fizici. Diplomirao je 1994 najvišom ocjenom na Odsjeku za geodeziju Univerziteta u Sarajevu gdje mu je mentor bio osnivač tog (jedinog u zemlji) odsjeka Abdulah Muminagić, lični kartograf i protéžé Josipa Broza u II svjetskom ratu te načelnik Geodetske službe JNA i predstavnik SFRJ u Međunarodnoj uniji za geodeziju i geofiziku (IUGG).

1995 odlazi u SAD gdje provodi par godina u stručnom radu i usavršavanju na Massachusetts institutu tehnologije (MIT) u Cambridgu, SAD. Zahvaljujući preporuci profesora Muminagića, 1997 započinje postdiplomski na zapadnom geostrateškom Univerzitetu New Brunswick u Kanadi. Nakon što je 2000 oslobođen obaveze da brani magistarsku tezu, 2003 doktorira iz oblasti teorijske geofizike. Tu 1999 dolazi u posjed planova dijela NATO saveza o "piramidama" kraj Visokog, kojim je otac Dejtonskog projekta i bostonski arheolog za Rimsku imperiju Bruce Hitchner, aprila 2006 skrenuo pažnju javnosti od podmetnutih amandmanâ Dejtonskog ugovora koje su domaći akteri trebali dobrovoljno prihvatiti kao osnovu za lažnu republiku tj. mehanizam anektiranja Bosne (BiH) u EU u statusu protektorata dok bi međunarodnopravno i u praksi Bosna (BiH) ostala kolonija primarno za eksploataciju od strane njenih istorijskih osvajača Njemačke, Austrije i Italije.

Nakon obrazovanja provodi deceniju na naučnim i konsalting poslovima u SAD, Kanadi i Bosni. Objavio je desetine naučnih radova s međunarodnom recenzijom, te prezentirao na naučnim konferencijama i pozvanim predavanjima u EU i SAD.

Između ostalih aktivnosti bio je ili jeste član naučnih asocijacija i tijela Internacionalne unije za geodeziju i geofiziku, EU Marie Curie fellow na Institutu za geofiziku Mađarske u Budimpešti, recenzent za međunarodne naučne časopise u fizici i geofizici, te stalni sudski vještak za oblast geofizike. U duhu srodnika mu i poliglote poljskog kralja Jadvige, još je i stalni sudski tumač za engleski jezik te naučni prevodilac[40].

Zalaganjem američkog Senatora Edwarda Kennedya, 2003 postaje državljanin SAD zadržavši pri tome bosansko državljanstvo. Do povratka u zemlju radi kao rukovodeći geodeta Berkeley nacionalne laboratorije u Kaliforniji, SAD[41]. Po pozivu biva 2008 uvršten u Marquisov direktorij Ko je ko u nauci u svijetu (eng. Who's Who in Science and Engineering in the World)[42][43], a 2011 biva pozvan i u Ko je ko u svijetu (eng. Who's Who in the World).

Naučni domet

dr.sc. Mensur Omerbašić
Državljanstvo Bosna, SAD
Narodnost Ilir
Etnicitet Bosanac
Polje Teorijska fizika[7]
Teor.geofizika[44][45][46]
Kosmologija[11]
Viša geodezija
Institucija Institut za geofiziku Mađarske, Budimpešta
Berkeley nacionalna laboratorija - SAD
Alma mater UNB, Kanada
MIT, SAD
Akademski mentor Petr Vaníček, UNB
A. Muminagić, Sarajevo
Uticali na njega Nikola Tesla
Abdulah Muminagić
Poznat po ● | g | = f (| c |)[7]
● | G | = 6,6750E-11[6]
potvrđeno 2013/2014[23]
● GUT[47]
● www.seismo.info
Istaknute nagrade osporio Nobelovu nagradu za fiziku 2012[14]

Doktorat je odbranio 2003 pod mentorstvom vodećeg svjetskog[48][49] geofizičara Petera Vaníčeka.[45][46] [50] Doktorsku tezu mu vanjski ispitivač, vodeći kanadski geofizičar James Merriam, ocjenjuje kao "originalnu u omjeru 90% novog naspram 10% stare materije što je obrnuto od zahtjeva da doktorat mora doprinijeti s najmanje 10% novog znanja". Prema Američkoj asocijaciji univerzitetskih profesora ([1]), riječ je o "izuzetnoj disertaciji, kakva se viđa jednom u par decenija, ili rjeđe".[51]

Američka svemirska agencija NASA i Japanska svemirska agencija JAXA uvrstile su mu jedan od studentskih radova, o satelitsko-inercijalnoj navigaciji, u STI bazu za-svemirsku-misiju-najznačajnijih publikacija iz nauke i tehnologije u svijetu od 1915-danas.[52] Rad je uvršten u stalnu zbirku Nacionalne biblioteke za saobraćaj SAD[53], te korišten kao literatura u univerzitetskoj nastavi npr. na William E. Boeing Odsjeku za aeronautiku i astronautiku Univerziteta Washington, SAD.

Naučna otkrića

Omerbašićeve jednačine[6][7]: gravitacija u mehaničkom oscilatoru izražena preko apsolutne brzine svjetlosti, kako je nagovjestio Maxwell, te potom Einstein 1930-ih [8]
Naslovnica Evropskog žurnala za geodinamiku posvećena radu dr. Omerbašića

Teorijska fizika: prvo izražavanje gravitacije preko brzine svjetlosti (kako su nagovjestili Einstein i Maxwell)

Napravio je više fundamentalnih naučnih otkrića. U Berkeleyu je 2005 izrazio (reproporcionisao konstantu/proporciju G i time i) gravitaciju preko brzine svjetlosti[6][7] operacijama nad gravitacijskom konstantom G uzetom izvorno tj. kao konstanta proporcionalnosti, zahvaljujući činjenici da njene fizikalne jedinice nemaju multiverzalno fizikalno značenje (jer ih je Newton dodijelio arbitrarno tj. da bi matematski-fizikalno zatvorio tek svoju odnosno fiziku našeg univerzuma). Ovo izražavanje (reproporcionisanje konstante /proporcije G i time i) g preko c je prvi put nagovjestio Albert Einstein 1930-ih kada je naišao na izuzetan odnos između vrijednosti ubrzanja gravitacije g i brzine svjetlosti c. I premda je taj neočekivani odnos nazvao "izuzetnim", u nedostatku objašnjenja Einstein laički zaključuje da bi "ova podudarnost mogla biti potpuno slučajna".[8]

Omerbašićevu teoretsku vrijednost Newtonove gravitacijske konstante iz 2005, od 6,6750E-11 [6], potvrdio je eksperimentalno Međunarodni biro za tegove i mjere (BIPM) 2013, dobivši novu vrijednost of 6,6754E-11. Ova BIPM vrijednost od njihovih prethodnih eksperimenata do danas konvergira Omerbašićevoj, i sada je praktično identična.[24][23][26] Ovo je direktna eksperimentalna potvrda Omerbašićevog epohalnog otkrića i to od strane vodećeg svjetskog autoriteta za fizičke jedinice i mjere.

Čak i prije Einsteinovog nagovještaja izvoda G-preko-c, Maxwell primjećuje, 1870: [Maxwellova teorija] ne dopušta nikakvu akciju na daljinu i umjesto toga pripisuje elektro-aktivnost naponima i pritiscima u sveprisutnom medijumu, gdje su ti naponi iste vrste kao oni poznati inženjerima, a medijum identičan onom u kom se prostire svjetlost. [Ova teorija i teorija elektriciteta Riemanna, Lorenza, i Neumanna] objašnjavaju ne samo fenomene pomoću kojih su izvorno sastavljene, već i druge fenomene o kojima se u to vrijeme nije razmišljalo ili koji tada možda nisu ni bili poznati; obje teorije su nezavisno postigle isti numerički rezultat, koji apsolutnu brzinu svjetlosti izražava preko elektro-veličina. To što naizgled suprotne teorije dijele tako fundamentalnu istinu je činjenica od filozofske važnosti, koju ne možemo ni sagledati dok ne dosegnemo nove naučne visine s kojih će biti moguće uvidjeti istinski odnos između tako različitih fizikalnih hipoteza.[9] Tako je 135 godina kasnije Omerbašić izrazio (reproporcionisao konstantu/proporciju G) apsolutnu brzinu svjetlosti preko gravitacije u mehaničkom oscilatoru[6][7], tako otkrivši koji inženjerski koncept (mehaničkog oscilatora) omogućuje objedinjavanje svih sila prirode kako su nagovjestili Maxwell i Einstein.

Kosmologija: prvi naučni dokaz Multiverzuma I vrste i Objedinjujuća teorija hiperrezonancije

Potom je 2012 postavio na to nadovezujuću kosmološku Objedinjujuću teoriju hiperrezonancije[47][10] po kojoj se naš poznati univerzum nalazi pod gravitacijskim uticajem drugog/ih svemira[13] i koja je imala niz potvrda i indikacija[47]. Teorija hiperrezonancije je jedina kosmološka teorija koja ne dopušta mogućnost postojanja crnih rupa. Svemirska misija "Planck", Evropske svemirske agencije (ESA), potvrdila je 2013 da podaci tog premjera cijelog poznatog svemira, u pogledu primordijalnih perturbacija gustoće podržavaju Omerbašićevo fundamentalno otkriće (iz globalnih geofizikalnih mjerenja) o fizici kao potpuno nezavisnoj od razmjere[7]. Osim toga, utvrđeno je da podaci mjerenja iz te Misije ne podržavaju koncept crnih rupa, te nakon propalih pokušaja da se te činjenice interpretiraju bajkovitim "četverodimenzionalnim zvijezdama", otac savremenog koncepta crnih rupa Stephen Hawking početkom 2014 potpuno je povukao svoje viđenje zauzevši stav da, kao takve, "crne rupe ne postoje" tj. event horizon je imaginacija[54]. Time je otvorio put za prihvatanje Teorije hiperrezonancije kao univerzalne kosmološke teorije. HUT je prvi nagovjestio Albert Einstein 1930-ih, kad je vlastite pokušaje stvaranja objedinjujuće (relativističke) teorije bazirao na elektromagnetnom polju kao posljedici promjena gravitacionog polja.[8] Kako će Omerbašić i otkriti, nebeska tijela se ponašaju kao prisilni mehanički oscilatori (i uistinu sa promjenljivim gravitacionim poljem - koje je u slučaju Zemlje logički uglavnom lunarno-sinodički periodično) koji po definiciji stvaraju vlastita elektro-magnetna polja.[44] Pri tom je pokazano i da nulti period oscilacije tijela nije slučajan broj kako se ranije mislilo.[6]

Umjetnički prikaz Multiverzuma I vrste.

Ubrzo zatim, marta 2014, iz mjerenja na Južnom Polu verifikovana je verzija teorije inflacije rusko-američkog naučnika Andreja Lindea sa Univerziteta Stanford na osnovu rada njegovog kolege Alekseja Starobinskog, čime je navodno potvrđeno postojanje Multiverzuma tj. beskonačno mnogo univerzuma kao npr. naš poznati.[55][56] Ovom potvrdom je i po prvi put naučno oboreno učenje Rimo-katoličke crkve o Genezi, popularizovano kroz kvazinaučnu teoriju jezuitskog svećenika o "Velikom prasku" (eng. Big Bang) kao početku tj. "božijem stvaranju" sveg Svemira. Naime, teorija "Velikog praska" jest praktična šala velikojevrejske elite podmetnuta naučnoj zajednici putem Crkve (kojoj je ta elita za sve pape od 1605-danas postavila Jevreje), a koja se zasniva na noveli Edgara Alana Poa. Jezuitski svećenik kojem je ta Teorija pripisana se zakleo na tajnost i primio je lažno ime Georges Lemaître (tj. Gospodar svih gospodara "G" in French, u značenju Bog). Kao okosnica kapitalizma, praktični konzervatizam putem Crkve i drugih metoda je oduvijek glavnim ciljem velikojevrejske elite (mega-bankarskih dinastija: Frescobaldija od XI-XIV v., Medicija od XV-XVIII v. i Rothschildsovih of XIX-XXI v.) kao jedini sistem u kom one mogu i dalje biti elitama, pri tom se služeći svim ostalim ideologijama (liberalizmom, socijalizmom/komunizmom, fašizmom, globalizmom, suverenizmom) kao pomoćnim sredstvima za postizanje tj. održanje tog cilja.

Osim što obara i brojne naučne teorije (npr. o cikličnom tj. širećem-pa-skupljajućem Univerzumu), ovo otkriće predstavlja i potvrdu Teorije hiperrezonancije koja, osim što kao teorija svega (eng. Theory of Everything) prebrođuje jaz između kvantne i klasične fizike, još i prva dokazuje matematski-fizikalno na osnovu najpreciznijih globalnih geofizičkih mjerenja postojanje i Multiverzuma i struna.[13] Ova istorijska (negativna) verifikacija Teorije inflacije nezavisno rasvjetljava i jedan od glavnih uzroka progona dr. Omerbašića od strane Crkve odnosno Jevrejske elite otkad je 2006 izrazio (reproporcionisao konstantu/proporciju G i time i) gravitaciju preko brzine svjetlosti tj. premostio jaz između kvantne i klasične fizike te prvi dokazao postojanje beskonačno mnogo univerzuma tj. Multiverzuma tzv. I vrste.[12][6] Naime, potvrda (Lindeove) inflacije i za njeno postojanje neophodnog Multiverzuma (Tegmarkove I nivoa), predstavlja revoluciju u fizici koja trenutačno poništava ogromnu većinu fizikalnih odnosno kosmoloških teorija.[57] Crkva tradicionalno onemogućuje takve revolucije, npr. Giordana Bruna i dr.

Odmah po obznanjivanju BICEP2 rezultata marta 2014, kojim se navodno potvrđuje Lindeova haotična teorija (zamjena teoriji inflacije koje se tvorac Alan Guth odrekao[58]) a kojoj je Multiverzum neophodan uslov, dr. Omerbašić je ustvrdio prvenstvo na naučnu potvrdu Multiverzuma.[59][12][60] Takođe, Omerbašić je prvi istraživač koji je eksplicitno ustvrdio postojanje gravitacionog uticaja drugog univerzuma na naš poznati univerzum: "U slučaju našeg univerzuma, njemu susjedni (oko njega orbitirajući) univerzum uveliko zaklanja gravitacione uticaje ostatka Hiperverzuma na naš poznati univerzum".[6][13] Nakon toga, Laura Mersini-Houghton kao i drugi većinom [[2]] ("katolički") fizičari poput nje, predstavili su razne ideje kao vlastite bez navođenja izvora, tako plagirajući Omerbašića. Na primjer, Italijansko-španski duo [[3]] Salvio i Strumia pokušali su plagirati teoretski dio Omerbašićevog fundamentalnog otkrića kojim je ovaj dokazao nepromjenjivost fizike bez obzira na razmjeru, tako što su svoj pokušaj objavili istog dana kad i BICEP2 tim.[61]. Autori su se u tom plagijatu čak usudili koristiti i reference poput one koju potpisuje takođe Benito Mussolini (njegove riječi "Ne zanima me!"), što svjedoči o njihovoj zloj namjeri tj. predumišljaju u činjenju plagijarizma. Ovo, zajedno sa sinhronizacijom objave BICEP2 rezultata, znači da je krađa Omerbašićevog intelektualnog vlasništva od strane velikojevrejske elite odnosno Crkve te Jezuitskog reda kao njihove organizacije koja se naukom kao i čovječanstvom bavi na najbizarnije zamislive načine, bila planirana u koordinaciji sa voditeljima BICEP2 i drugih projekata.

Još jedan Kripto-Jevrejin koji je plagirao Omerbašića je izvjesni Anthony Boucouvalas (jevrejski: Bokczowcer, Buchwalc) - profesor elektronike koji, umjesto da se drži tranzistora i strujnih kola, voli zamišljati da je stručnjak za geofiziku i astrofiziku, pa su mu čak njegovi srodnici objavili "njegov" rad o "geofizici poravnanjâ" i to u naučnom časopisu iz oblasti IT tehnologija. Tu se poziva na svoj raniji rad u kom je citirao Omerbašića kao onog ko je otkrio mehanizam poravnanja-seizmicitet, ali je potom "zaboravio" citirati Omerbašića u tom drugom radu, pokušavši tim zametanjem traga prigrabiti zasluge za sebe. Takođe, propali pokušaj poništenja Omerbašićevog otkrića izveo je Kripto-jevrejski tim iz Italije kog je predvodio izvjesni Vito Marchitelli (jevrejski: March, Mercadell), a koji je u samo statističkom radu tvrdio da čestice koje emituje Sunce uzrokuju zemljotrese jačine M5.6+, što je međutim netačno sa stanovišta i fizike i statistike.[62]

Ispostavilo se tako da je velika krađa Omerbašićevog otkrića, tj. u svim njegovim fundamentalnim aspektima: kvantnom, kosmološkom te teoretskom, uistinu tj. van svake sumnje pokušana. Kao i uvijek tokom proteklih milenija, glavni motiv velikojevrejske elite odnosno Crkve i ovaj put je usmjeriti ljudsko znanje tako da isključivo ta Elita odnosno Crkva manipulira čovječanstvom, sad putem nove Geneze, zasnovane na pogrešnim interpretacijama Multiverzuma, te kultu ličnosti još jednog Kripto-Jevrejina Alana Gutha koji je već izjavio da nije ateista, što ga čini izborom pomenute Elite/Crkve za novog gurua nauke (lažno) kalibra Einsteina. Inače, sam Einstein je bio zloupotrebljen u tu svrhu od strane velikojevrejske elite/Crkve i "mainstream" (velikojevrejskih) medija do te mjere da se raznim dosjetkama pokušavao izvući iz takve manipulacije, ali bezuspješno. Tako su čuvene njegove izjave poput "Otkako su matematičari napravili invaziju na Teoriju relativiteta ni sam je više ne razumijem", potom pokazivanje jezika u kameru, itd. Sistematski (tj. namjerno) pogrešne interpretacije tih njegovih poteza u takvim medijima su i dokaz težine tog zatočeništva.

Drugi naučnici koji su razotkrili BICEP eksperiment i inflatornu kosmologiju kao prevare

Koautor inflatorne kosmologije (koju je u međuvremenu napustio) takođe Kripto-Jevrejin (danas u fizici možete biti elita odnosno vodeći fizičar uglavnom ako ste Jevrejin ili Kripto-Jevrejin) Paul Steinhardt s Univerziteta Princeton, a koji priznaje da su "otkriveni ozbiljni propusti u analizi BICEP2 mjerenja, što pronalazak gravitacionih talasa kao potvrdu te kosmologije pretvara u suprotnost tj. izostanak pronalaska", uz to čak razotkrivši inflatornu kosmologiju kao eksplicite prevaru: "inflatorna paradigma je toliko fleksibilna da je imuna na eksperimentalne i opservacijske testove".[63] Drugim riječima, kosmološka inflacija je nedokaziva, i svi napori u naizgled tom smjeru mogu biti jedino pokušaji prevare. Neki u Steinhardtovom nastupu vide lični interes, npr. u činjenici da je u međuvremenu postao proponent alternativne teorije inflaciji, zvane Ciklična teorija ali koja je takođe neuspješna u tvrdnjama da se univerzum(i) navodno skuplja(ju) i širi(e). Takođe, Steinhardt i drugi protivnici inflacije često griješe na način na koji griješe i zagovornici - izjednačavaju inflaciju sa Multiverzumom pri čemu ovi drugi to predstave kao svoj željeni dokaz u korist inflacije, a ovi prvi kao njihov dokaz protiv.

Vrijedi napomenuti da su Omerbašićeve jednačine nekompletne, pa iako izražavanjem (reproporcionisanjem) konstante/proporcije G preko c nezavisno od vremena i razmjere (energije) uistinu dokazuju postojanje Multiverzuma, one ne preciziraju i način postanka Multiverzuma; Omerbašić je stoga kompletan skup svih mogućih Multiverzuma nazvao Hiperverzum. Tako nema osnove za vjerovanje da Multiverzum nastaje isključivo u procesu kosmičke inflacije.[64] Naime u (nekim) verzijama teorije inflacije, Multiverzum je tek njihov usputni tj. nepredviđeni rezultat, ali ne cilj. Osim toga, većina verzija teorije inflacije uopšte ne zahtijevaju Multiverzum, pa ga čak nemaju ni kao usputni rezultat.

Teorija struna: prvi dokaz paradigme teorije struna

Teorija hiperrezonancije i njena glavna jednačina: | g | = f (| c |) demonstrirale su stvarnu prirodu "akcije na daljinu", otkrivši da je ova akcija posljedica preciznog matematskog (bezdimenzionalnog) odnosa tj. oscilatorno-orbitalne baždarenosti međuplanetarnog medija. Ta akcija ne zavisi ni od razmjere niti same fizike (našeg) univerzuma budući da su korištene tek proporcije i odnosi tj. izvedene jedinice. Ovo je prvi dokaz paradigme Teorije struna - o oscilatornoj umjesto čestičarske stvarnosti prirode - budući da je strunovina jedini poznati medij koji bi bio u stanju prenijeti i potom održavati oscilatorno-orbitalne odnose između nebeskih tijela preko razdaljina kao što je npr. Zemlja-Mjesec kako je pokazano u Teoriji hiperrezonancije.

Kvantna fizika: prvi dokaz Einsteinovog viđenja kvantne fizike ("-Bog se ne kocka")

Otkrićem [44] da nulti period vibracije nekog tijela nije slučajan broj kako se ranije vjerovalo, te da se gravitacija može izraziti (tj. konstanta/proporcija G reproporcionisati) preko brzine svjetlosti i to i na mehanicističkim i kvantnim razmjerama[7][47], po prvi put je naučno dokazao nikad osporenu tvrdnju Alberta Einsteina da je cijela kvantna fizika prividna i lokalno stvarna[65]. Kako je pokazano, kvantna fizika je onakva kakvom je Einstein pretpostavio jedan vijek ranije tj. primarno nusprodukt sekundarnih, rezonantnih efekata plima u sistemu Zemlja-Mjesec koji prirodno teži da nametne vlastita rezonantna svojstva kao zajednička svim česticama unutar sistema. Ovo trivijalno stvara utisak čudesnosti tj. fenomena "isprepletenosti", "dejstva na daljinu" i dr. za koje kvantni fizičari tvrde da postoje u svijetu čestica. Stoga je kvantna fizika objektocentrična: ponašaće se u skladu s različitim ali još uvijek naizgled (ili čak sličnim) stohastičkim pravilima u različitim sistemima međusobno oscilatorno-orbitalno djelujućih nebeskih tijela.

Teorijska geofizika: prvi dokaz rezonantne sprege astronomskih poravnjanja i jakih (M6+) potresa

U teorijskoj geofizici dr. Omerbašić je dokazao ključnost mehanizma georezonance i syzygy poravnanja u genezi tektonike odnosno jakih (M6+) potresa[44][7][66] što je takođe nezavisno potvrđeno[67]. Uspjeh otkrića uzročno-posljedične sprege syzygy poravnanja i uvećanja masene rezonance Zemlje (kao sekundarnog efekta gravitacijskih utjecaja, prevenstveno Mjeseca), koja za posljedicu ima tektoniku i jake (M6+) zemljotrese, može se pratiti uživo od 2011 na projektnoj Internet stranici www.seismo.info.[47]

Izučavanje klime

Dao je i doprinos izučavanju promjena klime na Zemlji, između ostalog 2006 g. oborivši[68] članak vodećeg američkog fizičara Richarda Mullera kojim se u vodećem naučnom magazinu Nature tvrdilo postojanje periodičnih kataklizmi koje navodno dovode do izumiranja skoro sveg života na Zemlji. Osporavajući članak[68] je pobudio znatnu pažnju pa ga se konstantno uzima kao značajnu referencu u novim istraživanjima kao i preglednim člancima stanja u nauci (eng. reviews)[69][70][71][72][73]

Australijski naučnici Robert Baker i Peter Flood ustvrdili su 2015 da Omerbašičevi periodi u kompendijumu Sepkoskog (svjetskih fosila) imaju solarno porijeklo, eliminišući djelimično mogućnost periodičnih galaktičkih uzroka masovnih izumiranja na Zemlji.[72][74] Juna 2018, Omerbašićev naučni rad koji prezentira glavne posljedice (nezavisne potvrde tima australijskih naučnika) za geofiziku i izučavanje klime je prihvaćen za objavljivanje u Paleontological Journal (Glavni urednik: Alexei Yu. Rozanov sa Paleontološkog instituta Ruske akademije nauka)[75].

Marta 2021, Omerbašić je u naučnom časopisu Historical Biology objavio značajno naučno otkriće da vrlo dugi periodi poput ~9 My (~27 My), ~11 My (~22 My), and ~33 My (~66 My), prethodno pronađeni u podacima masovnih izumiranja života na Zemlji, imaju zajedničko porijeklo odnosno nemaju fizikalni/galaktički uzrok. Oni su adinamičke refleksije koje nastaju prvenstveno usljed Zemljine osne precesije, a matematsko uklanjanje kojih je onda u paleostudijama obavezno.[76] Ovo otkriće razotkriva "Galaktički kult" unutar geofizičke zajednice - onih koji su slijepo, tj. bez bilo kakvih dokaza o fizikalnim uzrocima, tvrdili da život nestaje periodično (a usljed galaktičkih uzroka) - tokom više od pola vijeka tvrdili postojanje stotina takvih perioda. Vrijedi napomenuti da čak i jednostavan misleni eksperiment razotkriva cijeli taj Kult: ako su svi takvi izvještaji tačni, a autori istih sigurno smatraju da jesu, onda život na Zemlji - nije nikad ni postojao. Ovo otkriće znači da naša galaksija Mliječni put ne krije uzroke hipotetički periodičnih masovnih izumiranja na Zemlji, tj. ona nisu periodična, a čime se okončava i višedecenijska debata sa Mullerom u korist Omerbašića.

Ostala otkrića uključuju period od ~3600 godina u taloženju berilijuma (Be-10) iz uzoraka dubokih jezgri leda sa stanice Vostok na Antarktiku, od koristi u izučavanju paleoklime na Zemlji.

Osporavanje Nobelove nagrade za fiziku za 2012

Alfred Nobel.png

Godine 2013 osporio je Nobelovu nagradu za fiziku dodijeljenu 2012 Davidu Winelandu, uposleniku Američkog instituta za standarde i mjeriteljstvo (NIST) kom je 2008 na verifikaciju poslao svoje otkriće sa izvodom gravitacije preko brzine svjetlosti kojim se prebrođuje jaz između kvantne i mehanicističke fizike. Otkriće je pokazalo vezu između kvantne mehanike i klasične fizike, na osnovu koncepta mehaničke rezonance. Kad se primijeni na tijela Sunčevog sistema, konkretno njihove gravitacijske/plimne efekte, taj koncept rezultira u matematičkom odnosu koji povezuje Newtonovsku gravitacijsku konstantu (time fiziku uopšte) i brzinu svjetlosti na makroskopskim (tj. na kojim egzistira čovjek) i kvantnim razmjerama. Umjesto da izvrši verifikaciju otkrića, Wineland je isto tri mjeseca iza toga poslao u žurnal Nature, objavivši ga kao vlastito i za koje su onda dva Jevrejina Winlenad iz SAD-a i Haroche iz Francuske nagrađeni Nobelovom nagradom a da "genijalnom otkriću" nisu dali ni teoretsku osnovu.[14][77]

Veliki britanski fizičar i nobelovac u oblasti kvantne fizike Brian Josephson složio se u debati s dr. Omerbašićem da je "uistinu značajna podudarnost" to što postoje samo dvije veličine u fizici s vrijednošću od 369.2: proporcija gravitacijske rezonance data eksplicitno u vidu jednačine u radu poslanom Winelandu, te afinitet (mjera oslobođene energije tokom "česticotresa") argona kao baš onog gasa od svih mogućih koji je Wineland upotrijebio u laseru za prebrođavanje makroskopskog i kvantnog svijeta hvatanjem čestica čija se gravitacija na opisani način može poništiti vibraciono.

Motiv za krađu intelektualnog vlasništva

I dok je Wineland na opisani način plagirao kvantni dio Omerbašićevog otkrića, Salvio i Strumia su pokušali plagirati teoretski dio istog, a Mersini i Guth kosmološki. Pošto su svi uglavnom Jevreji ili Kripto-Jevreji ("rimo-katolici") ili su u najmanju ruku iskazali lojalnost Crkvi, što uzorak čini isključivim tj. karakterističnim, očito je i da Omerbašićevo epohalno fundamentalno naučno otkriće velikojevrejska elita/Crkva posmatra na isti način kao i Multiverzum I vrste, tj. kao apsolutnu prijetnju i opasnost za njihove najunosnije poslovne investicije - Crkvu i Papinstvo, odnosno Genezu te legendu o Isusu. Opasnost je utoliko veća jer je Omerbašić dokazao nepromjenljivost fizike s promjenom razmjere, što s obzirom da je dokaz izveden bez obzira na univerzum(e), može značiti isključivo Multiverzum I vrste, tj. nikako II vrste kako je Omerbašić naveo pomenutu Elitu/Crkvu da pogrešno vjeruje. Iz te zablude Elite/Crkve rezultirali su i gore navedeni pokušaji da se plagira Omerbašićevo otkriće "u dijelovima", te pokušaji da se na osnovu kvantnih i sl. bajkovitih koncepata kreira Genezu v.2.0, naravno bezuspješno. Upravo ta varijacija tj. zabluda je Omerbašiću uglavnom i omogućila da javno razotkrije velikojevrejsku elitu/Crkvu u pokušaju krađe njegovog intelektualnog vlasništva.

Velikojevrejska elita/Crkva je konzistentna u svojim zločinima pljačke intelektualnog vlasništva kad god ono ugrožava njene temeljne interese tj. interese oligarhije kojoj Crkva služi kao maska za enormna bogaćenja globalnom pljačkom prirodnih, ljudskih i dr. resursa. Tako ta Elita/Crkva tradicionalno nastoji kontrolirati i fundamentalna otkrića o gravitaciji. Naime, kao što su ta Elita i svećenici dizajnirali kosmologiju ("Velikog praska") kao nedorečenu disciplinu čime je ostavljena mogućnost za postojanje "Raja iznad", te kao što su i savremenu seizmologiju (koju se zove i Jezuitska nauka) kreirali kao nedorečenu čime je ostavljena mogućnost postojanja "Pakla ispod", ta Elita odnosno Crkva istorijski od Antike do danas pod kontrolu stavlja i fundamentalna otkrića o gravitaciji kako bi i mogućnost "lebdećeg duha/anđelâ" ostala otvorenom.

Krađa otkrića da Mjesec "uzrokuje" M5.6+ zemljotrese

Dr. Omerbašić je kompletirao svoje otkriće nove paradigme geofizike (o astrofizikalnom porijeklu tektonike) u proljeće 2016. Nakon polaganja istog u depozitorij nerecenziranih naučnih radova[1], podnosi svoje otkriće za objavljivanje magazinu Nature. Ubrzo zatim Nature odbija da rad objavi, poslavši istovremeno i ciničnu zahvalnicu za inspiriranje drugih na otkrića: "Vaša otkrića bi vrlo vjerovatno mogla biti stimulirajuća za druge koji razmišljaju o takvim pitanjima".

Ta cinična poruka dobila je svoj pun smisao jeseni 2016, kad magazin Nature Geoscience objavljuje dio Omerbašićevog otkrića, gdje se tvrdi da Mjesec "uzrokuje jedino M5.6+ zemljotrese". Tvrdnju je iznijela grupa japanskih autora (Ide, Yabe, Tanaka), koji su bliski saradnici grupe autora iz SAD koji su tokom prethodne decenije provodili javne/online kampanje ciljanog blaćenja dr. Omerbašića. Autori članka u Nature Geoscience podnijeli su "njihovo" otkriće odmah nakon što je Nature odbio da objavi otkriće dr. Omerbašića, pa su oni ili njihovi saradnici vjerovatno bili recenzenti Omerbašićevog otkrića za Nature. Dr. Omerbašić je zatim optužio navedena i dr. lica za krađu intelektualnog vlasništva i korupciju, objavljujući optužnicu na znanje naučnoj zajednici i najširoj javnosti.

Epohalno otkriće astrofizikalnog uzroka tektonike i M6.2+ zemljotresa

2016 g., dr. Omerbašić je objavio otkriće Astrofizičkog uzroka tektonike.[1] Otkriće je 31 avgusta 2016 prihvaćeno za objavljivanje u recenziranom naučnom časopisu Earthquake Science (glavni urednik: akademik Chen Yuntai, Kineska Akademija nauka) ali je Omerbašić odbio ponudu kao dio protesta protiv načina na koji je naučna zajednica tretirala njega i njegova otkrića - istovjetnog načinu na koji su tretirali Alfreda Wegenera i njegovo istorijsko otkriće. Pošto je međunarodna naučna recenzija odobrila Omerbašićev naučni rad, za sve praktične potrebe se njegovo otkriće može smatrati objavljenim.

Konačni dokaz astrofizikalnog uzroka tektonike: izračun tjelesne rezonance Zemlje i Mjeseca

Aprila 2019, dr. Omerbašić je obznanio otkriće vanjski (astrofizički) uzrokovane rezonance Planete Zemlje kao jedinog uzroka M6.2+ seizmotektonike.[2] Otkriće je u obliku prvog preciznog proračuna mehaničke rezonance cijele Planete Zemlje. Proračun eliminira kako hipotezu o "transferu/protoku topline" tako i nedavne pokušaje da se "dogovorno utvrdi srednje rješenje priznanjem da transfer/protok topline i mehanička rezonanca možda mogu zajedno dominirati dinamičkim procesima planete Zemlje". Međutim, ne mogu - prema ovom, prvom ikad, proračunu pojasa (72 perioda) superharmoničke rezonance iz fizičkih podataka mjerenja (vremenskih serija zemljotresa). Energetski raspon ovog demonstriranog fenomena sadrži preko 99% cjelokupnog energetskog fonda mehanizma planetarne dinamike (vidi naslovnicu deponovanog preprinta, na [2]). Otkriće je objavljeno avgusta 2019, u Journal of Geophysics - najstarijem recenziranom naučnom časopisu za geofiziku (Impact Factor 32.18).[3] Ova demonstracija je konačan dokaz mehaničke globalne seizmotektonike. Njegova (prostorno i vremenski) nezavisna astrofizikalna verifikacija je obznanjena avgusta 2019, u obliku otkrića Rezonance Zemljinog Mjeseca iz analize mjerenja potresa na Mjesecu prikupljenih u okviru Istraživačkog programa Apollo[4], a objavljenja oktobra 2019[5]. To je najvažnije naučno otkriće 2019. godine i najznačajnije geofizičko otkriće uopšte.[21]


Geopolitička otkrića: ljudsko žrtvovanje u savremenom dobu

Sir Isaac Newton.

2013 godine dr. Omerbašić je obznanio bez sumnnje najstariju tajnu geopolitike, za kojom su dugo ali bezuspješno tragali mnogi istraživači uključujući Sir Isaaca Newtona i druge koji su, u potrazi za takvim tajnama obično pominjanim u antičkim tekstovima, pokušali rasvijetliti tzv. Biblijske šifre i druge navodne izvore. Newton je proveo većinu svog vremena zalazeći duboko u područja alhemije i okultizma.[78] Kao visoki vladin dužnosnik, Newton je tragao za geopolitičkim više nego za teološkim tajnama.

Uistinu, tajna koju je dr. Omerbašić obznanio predstavlja dokaz van svake sumnje da Jezuitski red (Isusovci) Rimo-katoličke crkve kao navodno smrtnog neprijatelja Engleske, kao i geostrateški rivali poput Framasonerije i Iluminata te u novija vremena IRA-e, Al-Qaede te ISIS-a, vrši najpodlije akte nasilja: zametanje ratova i genocida, organizovanje terorizma i atentata, itd. Dokaz se zasniva na korištenju tzv. antičke numerologije, uglavnom neparnih (primarnih) nasuprot parnim brojevima, kao kriterijumu za odabir ljudskih "žrtvenih jaraca" te vremena i lokacije za likvidacije takvih političara i monarha, umjetnika ili građana uopšte.

Kako se ispostavilo, a kako su istoričari nedavno ustvrdili, "Isus od Nazaretha" je vjerovatno bio fikcijski lik kojim se slavi rimskog imperatora Caesara (IVLIVS CAESAR); Crkva kroz svoje rituale i obilježja tj. heraldiku obožava tog čovjeka-boga, rimskog imperatora istih iniciajala kao i fikcijski "Isus" (IESU CHRISTO).[79]

Budući da dokaz seže u prošlost iz vremena Antičkog Rima, motiv za takav način manipulacije svjetskom istorijom očigledno je uglavnom materijalistički i usmjeren ka ostvarivanju i uvećavanju bogatstva pojedinaca i grupa koji djeluju u skladu sa finansijskim interesima Crkve. Tako Crkva služi tek kao geopolitički "ljepak" kojim se, navodno raspala, Rimska imperija, održava i danas putem katoličkih i inače lojalnih vladinih dužnosnika uključujući ministre odbrane (rata) te vanjskih poslova.

Dokaz je van svake sumnje, jer se zasniva na posmatranju karakterističnih grupa uzoraka te poređenju nasilnih događaja (ratova, atentata i dr.) unutar uzoraka, a kroz različite i drugačije nepovezive istorijske ere ili geografske lokacije. Dokaz se može naći na Internet stranici Tajna svih tajni (The Secret of All Secrets).


Izdvojeno

 Authority Control:

 Kolekcije naučnih radova:

 Autorizovani medijski izvori:


Vezano


Reference

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Mensur Omerbashich (2016) Astrophysical cause of tectonics. U: HAL Archives, vodeći frankofonski depozitorij (CNRS - Centre national de la recherche scientifique, Pariz Francuska) za ubrzanu diseminaciju rezultata istraživanja kredibilnih naučnika i utvrđivanje prava prvenstva na naučna otkrića za koja ne treba recenzija: izvodi jednačina, opažanja astronomskih pojava, nove naučne teorije zasnovane na podacima ili mjerenjima, materijalna otkrića npr. nepoznatih organizama i fosila, i dr.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Omerbashich, M. (2019). Earth Body Resonance. Preprint deponovan u CERN zenodo depozitorij, vodeći depozitorij za ubrzanu diseminaciju rezultata fizičkih istraživanja kredibilnih naučnika i utvrđivanje prava prvenstva na naučna otkrića za koja ne treba recenzija: izvodi jednačina, opažanja astronomskih pojava, nove naučne teorije zasnovane na podacima ili mjerenjima, materijalna otkrića, i dr., 18. april.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Omerbashich, M. (2019). Earth body resonance. Journal of Geophysics 63(1):15-29.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Omerbashich, M. (2019). Moon Body Resonance. Preprint deponovan u CERN zenodo depozitorij, vodeći depozitorij za ubrzanu diseminaciju rezultata fizičkih istraživanja kredibilnih naučnika i utvrđivanje prava prvenstva na naučna otkrića za koja ne treba recenzija: izvodi jednačina, opažanja astronomskih pojava, nove naučne teorije zasnovane na podacima ili mjerenjima, materijalna otkrića, i dr., 18. april.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 Omerbashich, M. (2019). Moon body resonance. Journal of Geophysics 63(1):30-42.
  6. ↑ 6,00 6,01 6,02 6,03 6,04 6,05 6,06 6,07 6,08 6,09 6,10 Mensur Omerbashich (2006) Springtide-induced magnification of Earth mantle resonance causes tectonics and conceals universality of physics at all scales, str.18, arXiv.org, Vodeći svjetski depozitorij (Cornell Univerzitet, New York SAD) za ubrzanu diseminaciju rezultata istraživanja kredibilnih naučnika i utvrđivanje prava prvenstva na naučna otkrića za koja ne treba recenzija: izvodi jednačina, opažanja astronomskih pojava, nove naučne teorije zasnovane na podacima ili mjerenjima, materijalna otkrića npr. nepoznatih organizama i fosila, i dr.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 7,5 7,6 7,7 7,8 7,9 Mensur Omerbashich (2008) Scale Invariability. arXiv.org, Vodeći svjetski depozitorij (Cornell Univerzitet, New York SAD) za ubrzanu diseminaciju rezultata istraživanja kredibilnih naučnika i utvrđivanje prava prvenstva na naučna otkrića za koja ne treba recenzija: izvodi jednačina, opažanja astronomskih pojava, nove naučne teorije zasnovane na podacima ili mjerenjima, materijalna otkrića npr. nepoznatih organizama i fosila, i dr.
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 Wilfried Schröder, Hans-Jürgen Treder (1997) Einstein and geophysics: Valuable contributions warrant a second look, EOS, Transactions American Geophysical Union 78(43):479–485, 28. oktobar (PDF)
  9. ↑ 9,0 9,1 Niven, W.D. (Ed.) (2003) The Scientific Papers of James Clerk Maxwell, Vol.2, Dover phoenix editions, Phoenix Edition Series. ISBN 0486495612, 9780486495613.
  10. ↑ 10,0 10,1 Hyperresonance Unifying Theory and the resulting Law, Journal of the European Royal Society, Vol. 1, p. 5-11. SAO/NASA Astrophysics Data System, www.adsabs.harvard.edu.
  11. ↑ 11,0 11,1 Omerbashich, M. (2012) Hyperresonance Unifying Theory and the resulting Law, Journal of the European Royal Society 1(1):5-11.
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 Omerbashich, M. (2014) "Big Bang downgraded to a bang in the first scientific proof of Multiverse, by Omerbashich (2006)", Journal of the European Royal Society (3)1:3-4.
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 13,3 Alan Gray (2012) Is Our Universe Tidally Engaged With Another Universe? (bos. Je li naš poznati Svemir u plimnoj interakciji s drugim svemirom?), Newsblaze.
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 Alan Gray (2013) Did David Wineland and Serge Haroche Steal Idea For The Nobel Physics Prize? (bos. Jesu li David Wineland i Serge Haroche ukrali ideju za Nobelovu nagradu za fiziku?), Newsblaze.
  15. ↑ Kragh, Helge (2016) Varying Gravity: Dirac’s Legacy in Cosmology and Geophysics. Springer International Publishing, Birkhäuser. ISBN 9783319243795
  16. ↑ Christopher Bjerknes (2016) Albert Einstein: The Incorrigible Racist. CreateSpace, 786 pp. ISBN 9781523458875
  17. ↑ Christopher Jon Bjerknes (2002) Albert Einstein: The Incorrigible Plagiarist. Xtx Inc., 408 pp. ISBN 9780971962989
  18. ↑ Omerbashich, M. (2023) Earth as a time crystal: macroscopic nature of a quantum-scale phenomenon from transformative moderation of geomagnetic polarity, topography, and climate by precession resonance due to many-body entrainment. arXiv.org, Vodeći svjetski depozitorij (Cornell Univerzitet, New York SAD) za ubrzanu diseminaciju rezultata istraživanja kredibilnih naučnika i utvrđivanje prava prvenstva na naučna otkrića za koja ne treba recenzija: izvodi jednačina, opažanja astronomskih pojava, nove naučne teorije zasnovane na podacima ili mjerenjima, materijalna otkrića npr. nepoznatih organizama i fosila, i dr.
  19. ↑ Omerbashich, M. (2023) First total recovery of Sun global Alfven resonance: least-squares spectra of decade-scale dynamics of N-S-separated fast solar wind reveal solar-type stars act as revolving-field magnetoalternators. arXiv.org, Vodeći svjetski depozitorij (Cornell Univerzitet, New York SAD) za ubrzanu diseminaciju rezultata istraživanja kredibilnih naučnika i utvrđivanje prava prvenstva na naučna otkrića za koja ne treba recenzija: izvodi jednačina, opažanja astronomskih pojava, nove naučne teorije zasnovane na podacima ili mjerenjima, materijalna otkrića npr. nepoznatih organizama i fosila, i dr.
  20. ↑ Omerbashich, M. (2023) Sun resonant forcing of Mars, Moon, and Earth seismicity. arXiv.org, Vodeći svjetski depozitorij (Cornell Univerzitet, New York SAD) za ubrzanu diseminaciju rezultata istraživanja kredibilnih naučnika i utvrđivanje prava prvenstva na naučna otkrića za koja ne treba recenzija: izvodi jednačina, opažanja astronomskih pojava, nove naučne teorije zasnovane na podacima ili mjerenjima, materijalna otkrića npr. nepoznatih organizama i fosila, i dr.
  21. ↑ 21,0 21,1 The most important scientific discovery of 2019: seismic universe, J. Geophys. 63(1):43-44
  22. ↑ Omerbashich, M. (2022). Detection and mapping of Earth body resonances with continuous GPS. Journal of Geophysics 64(1):12-33.
  23. ↑ 23,0 23,1 23,2 Terry Quinn, Harold Parks, Clive Speake, Richard Davis (2013) Improved Determination of G Using Two Methods, Phys. Rev. Lett. 111:101102; Slika 3.
  24. ↑ 24,0 24,1 Omerbashich, M. (2015) Theoretical Value of Newtonian Constant G Confirmed by the International Bureau of Weights & Measures in Paris, France. Journal Of The European Royal Society 4(1):3-4.
  25. ↑ Omerbashich, M. (2015) Theoretical value of Newtonian constant G confirmed by the International Bureau of Weights & Measures in Paris, France, Harvard ADS, Cambridge MA, USA.
  26. ↑ 26,0 26,1 An experimental estimate of gravitational constant G coinciding with modeled value of G, Saopštenje za medije 14.12.2004
  27. ↑ Bureau of Weights and Measures confirms Omerbashich theoretical value of Newtonian gravitational constant G, Saopštenje za medije 17.12.2004
  28. ↑ Omerbashich: Public styling, www.linkedin.com
  29. ↑ Palavestra, Vlajko (1981) Bilješke o historijskim predanjima i toponomastici u gornjem Podrinju. Naše Starine XIV XV, str.136
  30. ↑ Bosnian Royal Family constitutes Kingdom, orders great powers to return usurped sovereignty to Dr. Mensur Omerbashich, saopštenje za javnost, 27.09.2010, NewsWIRE.
  31. ↑ Bálint Hóman (1938) Geschichte des ungarischen Mittelalters I, Berlin, str.391. "Godine 1158, Vojvoda Ladislav dolazi u Bizant, u čijem je Bosanskom vojvodstvu Geza znatno ranije već postavio Bana Borisa za Regenta." To regentstvo je bilo upravo u ime Vojvode Bosanskog princa Ladislava koji je 1137 dobio Bosnu kao maloljetnik tj. u 6-oj godini života.
  32. ↑ Nada Klaić (1994) Srednjovjekovna Bosna: Politički položaj bosanskih vladara do Tvrtkove krunidbe (1377 g), Grafički Zavod Hrvatske, Zagreb, str.48-49. ISBN 9536112051, 9789536112050. PDF Klaićeva citira Hómana po kom je Banus Boris dobio Bosnu od Géze II na upravu kao Regent, pa odmah zatim identifikuje Bana Borisa kao princa Borisa Kalamanosa. Regentstvo je bilo u ime maloljetnog princa Ladislava, vojvode Bosanskog, ali koji po punoljetstvu 1149 nikada nije preuzeo vlast nad Bosnom, čime je ista trajno postala Borisova.
  33. ↑ 33,0 33,1 Pinson, Mark [1993] (1996). The Muslims of Bosnia-Herzegovina, the Historic Development from Middle Ages to the Dissolution of Yugoslavia, Second, United States of America: President and Fellows of Harvard College ISBN 0-932885-12-8. Pristupljeno URLu 2014-08-01. “The Ottomans conquered Bosnia in 1463; ... though last fortress in Herzegovina was to fall in 1481, and in Bosnia Jajce under Hungarian garrison actually held until 1527”
  34. ↑ Živković, Pavo i Brandić, Marija (May 2007)"Usora i Soli u prva dva stoljeća turske prevlasti". Povijesni zbornik: godišnjak za kulturu i povijesno nasljeđe 1: 53; 58. Pristupljeno URL adresi dana 2014-08-01.
  35. ↑ Jeste li znali da je Bosna i Hercegovina kraljevina? Bljesak.info, 10.12.2012.
  36. ↑ Bosanski princ prijestolonasljednik smijenio visokog predstavnika. Source.ba.
  37. ↑ Ivo Vukcevich (2013) Croatia 2: Ludwig Von Gaj Opposes Croatia's Hungarian Heritage, Xlibris, 352pp. ISBN 978-1483652221
  38. ↑ Bojanovski, Ivo (1981) Dobor u Usori (Sjeverna Bosna) (Rezultati arheoloških istraživanja 1969-1973). Naše Starine XIV XV, str.27, fusnota 51.
  39. ↑ MARC Code List for Countries, Library of Congress. United States Congress. Washington, D.C.
  40. ↑ Joanne Nova (2010) The Skeptic's Handbook on Climate Warming, the 10th translation (Bosnian-Serbo-Croatian) - by Dr. Mensur Omerbashich.
  41. ↑ Berkeley Lab Ex-employees Directory.
  42. ↑ Mensur Omerbashich, Encyclopedia article: Marquis Who's Who, WorldCat database.
  43. ↑ Marquis Who's Who, Online Directory
  44. ↑ 44,0 44,1 44,2 44,3 Mensur Omerbashich (2007) Magnification of mantle resonance as a cause of tectonics. Geodinamica Acta, Vol. 20, No. 6, pp.369-383. Taylor & Francis Publishing.
  45. ↑ 45,0 45,1 Mensur Omerbashich (2003) Earth-model Discrimination Method. PhD Dissertation, University of New Brunswick. ProQuest, USA.
  46. ↑ 46,0 46,1 Omerbashich, Mensur (2004) Earth-model Discrimination Method, PhD Dissertationm University of New Brunswick. Library and Archives Canada.
  47. ↑ 47,0 47,1 47,2 47,3 47,4 Mensur Omerbashich (2012) Hyperresonance Unifying Theory and the resulting Law (bos. Objedinjujuća teorija hiperrezonancije i posljedični zakon), Journal of the European Royal Society, Vol. 1, No. 1, pp. 5-11. (Kompletan članak dostupan na prethodnom linku, sa bilješkama uključujući potvrde Teorije položen je u: HAL Archives, vodeći frankofonski depozitorij (CNRS - Centre national de la recherche scientifique, Pariz Francuska) za ubrzanu diseminaciju rezultata istraživanja kredibilnih naučnika i utvrđivanje prava prvenstva na naučna otkrića za koja ne treba recenzija: izvodi jednačina, opažanja astronomskih pojava, nove naučne teorije zasnovane na podacima ili mjerenjima, materijalna otkrića npr. nepoznatih organizama i fosila, i dr.)
  48. ↑ Čuveni svjetski geofizičari.
  49. ↑ Čuveni svjetski geodeti.
  50. ↑ Omerbashich, M. (2007) Earth-model discrimination method, ProQuest Publishing Co., Ann Arbor, United States. ISBN: 9780494068793 PDF
  51. ↑ Barbara Lovitts (2005) How to Grade a Dissertation. Academe, Vol. 91, No. 6, pp. 18-23.
  52. ↑ Mensur Omerbashich (2002) Integrated INS/GPS Navigation from a Popular Perspective. NASA-STI Catalog #20020041935.
  53. ↑ Mensur Omerbashich (2002) Integrated INS/GPS navigation from a popular perspective. Journal of Air Transportation, Vol. 7, No. 1.
  54. ↑ Stephen Hawking: 'There are no black holes' by Zeeya Merali, Nature News, 24 January 2014, doi:10.1038/nature.2014.14583.
  55. ↑ Our Universe May Exist in a Multiverse, Cosmic Inflation Discovery Suggests, Miriam Kramer, 18.3.2014, www.space.com.
  56. ↑ WTF is … the multiverse? BICEP2's flex, inflation and ... quantum physics, Richard Chirgwin, 18.3.2014, The Register, United Kingdom. www.theregister.co.uk.
  57. ↑ Gravitational-wave finding causes 'spring cleaning' in physics, Nature 21.3.2014 | doi:10.1038/nature.2014.14910.
  58. ↑ Guth's recanting of inflation theory, Wikipedia članak o Alanu Guthu.
  59. ↑ B-mode News by Peter Woit, Department of Mathematics, Columbia University.
  60. ↑ Big Bang downgraded to a bang in the first scientific proof of Multiverse, by Omerbashich (2006), The Bosnian Royal Family's Press Room.
  61. ↑ Salvio, A. and Strumia, A. (2014) Agravity, arXiv.
  62. ↑ Omerbashich, M. (2020). Matters Arising: Marchitelli et al. (2020) On the correlation between solar activity and large earthquakes worldwide. Sci Rep 10:11495. Preprint deponovan u CERN zenodo depozitorij, vodeći depozitorij za ubrzanu diseminaciju rezultata fizičkih istraživanja kredibilnih naučnika i utvrđivanje prava prvenstva na naučna otkrića za koja ne treba recenzija: izvodi jednačina, opažanja astronomskih pojava, nove naučne teorije zasnovane na podacima ili mjerenjima, materijalna otkrića, i dr., 15 juli.
  63. ↑ Blockbuster Big Bang Theory Under Scrutiny Due To... Dust, by Roger Highfield, Newsweek 16.6.2014, updated 30.7.2014.
  64. ↑ Paris Bureau of Weights Confirms Omerbashich Theoretical Value of Gravitational Constant G, Google News, 23.12.2014.
  65. ↑ Princip lokalizma: Einstein-Podolsky-Rosen paradoks.
  66. ↑ Mensur Omerbashich (2011) Astronomical alignments as the cause of ~M6+ seismicity. arXiv.org, Vodeći svjetski depozitorij (Cornell Univerzitet, New York SAD) za ubrzanu diseminaciju rezultata istraživanja kredibilnih naučnika i utvrđivanje prava prvenstva na naučna otkrića za koja ne treba recenzija: izvodi jednačina, opažanja astronomskih pojava, nove naučne teorije zasnovane na podacima ili mjerenjima, materijalna otkrića npr. nepoznatih organizama i fosila, i dr.
  67. ↑ Ioannis Pappos, Konstantinos Raikakos, Basiaka Eirini, Tsixli Anastasi, Moumtzidou Panagiota, N. Selikas, A.C. Boucouvalas (2011) A Planetary Alignment Solar System Simulator for Earthquake Research. Department of Telecommunications Science and Technology, University of Peloponnese, Tripoli, Greece. MIRROR LINK 1, MIRROR LINK 2
  68. ↑ 68,0 68,1 Mensur Omerbashich (2006) Gauss-Vaníček spectral analysis of Sepkoski compendium: no new life cycles. Computing in Science and Engineering, Vol. 8, No. 4, pp. 26-30. (Oponirajući rad članku: R.A. Rohde & R.A. Muller (2005) Cycles in fossil diversity. Nature, Vol. 434, pp. 208-210.)
  69. ↑ Smith, A.B. (2007) Marine diversity through the Phanerozoic: problems & prospects. Journal of Geological Society, Vol. 164, No. 4, pp. 731-745. A Bicentennial Review. - Dvovjekovni pregled najvažnijih dostignuća u nauci.
  70. ↑ Bailer-Jones, C.A.L. (2009) The evidence for & against astronomical impacts on climate change & mass extinctions: a review. International Journal of Astrobiology, Vol. 8, pp. 213-219.
  71. ↑ Aberhan, M., Kiessling, W. (2012) Phanerozoic marine biodiversity: a fresh look at data, methods, patterns and processes. Earth and Life, pp.3-22. ISBN 978-90-481-3427-4.
  72. ↑ 72,0 72,1 Baker, R.G.V., Flood, P.G. (2015) The Sun-Earth connect, SpringerPlus 4:285. Vidi naročito Tabelu 1
  73. ↑ Erlykin, A.D., Harper, D.A.T., Sloan, T., Wolfendale, A.W. (2017) Mass extinctions over the last 500 myr: An astronomical cause? Palaeontology 60(2):159–167
  74. ↑ Omerbashich, M. (2015) Milky Way does not cause periodic mass extinctions on Earth, DOI: 10.13140/RG.2.1.1163.7603. U: HAL Archives, vodeći frankofonski depozitorij (CNRS - Centre national de la recherche scientifique, Pariz Francuska) za ubrzanu diseminaciju rezultata istraživanja kredibilnih naučnika i utvrđivanje prava prvenstva na naučna otkrića za koja ne treba recenzija: izvodi jednačina, opažanja astronomskih pojava, nove naučne teorije zasnovane na podacima ili mjerenjima, materijalna otkrića npr. nepoznatih organizama i fosila, i dr.
  75. ↑ Omerbashich, M. (2019) On solar origin of alleged mass-extinction periods in records of natural data. Rad prihvaćen za objavljivanje u Paleontological Journal (Editor-in-Chief: Alexei Yu. Rozanov, Paleontological Institute of the Russian Academy of Sciences).
  76. ↑ Omerbashich, M. (2021) Non-marine tetrapod extinctions solve extinction periodicity mystery. Historical Biology 34 (29 March)
  77. ↑ Detailed dispute of 2012 Nobel Prize for physics. (Detaljno obrazloženje osporavanja Nobelove nagrade za fiziku za 2012 sa dokazima: korespondencijom, datumima, podudarnim fizikalnim veličinama, nezavisnim mišljenjem i dr.)
  78. ↑ Dobbs, J. (2002) The Janus Faces of Genius: The Role of Alchemy in Newton's Thought. Cambridge University Press, ISBN 0521524873, pp.376.
  79. ↑ Carotta, F. (2005) Jesus was Caesar: On the Julian Origin of Christianity. Published by Aspekt, ISBN 9059113969, pp.509.
Dobavljeno iz "https://wiki.royalfamily.ba/index.php?title=Mensur_Omerbašić&oldid=11617"